Są takie treści w Kulturze, które dostajemy „w pakiecie” wraz z mlekiem matki. Niektóre Nas wspierają a inne powodują zamęt i utrudniają życie. Wszystkie są wynikiem istnienia Społeczeństwa –z jednej strony i naszej niewiedzy – z drugiej. Te szkodliwe bazują na stereotypach i niedojrzałości emocjonalnej. Pierwotnie miały chronić ważne wartości np. Rodzinę, ale w efekcie działają przeciwko niej.
Rozprawmy się z mitami dotyczącymi Przemocy. Ich skutki bywają tragiczne…
„Trzeba prać brudy we własnym domu”
Oznacza to nic innego, jak społeczny zakaz opowiadania o tym, co dzieje się w czterech ścianach. Ma to być nielojalne wobec Rodziny i zagrażające jej trwałości.
Wszyscy znamy: „Zły za ptak, co własne gniazdo kala”, „Wolność Tomku w swoim domku”, „Mój dom – moją twierdzą”, „Bliscy nie krzywdzą” i wiele innych.
W praktyce takie przekonania mogą prowadzić do milczenia ofiar i świadków. Do nieszukania pomocy a nawet kłamstw: „Wszystko jest ok, ten siniak to po upadku”
Czasami słyszymy o tragicznych skutkach – o morderstwach, okaleczeniach, u naszego sąsiada, koleżanki, znajomej. Kto by pomyślał…
„Przemoc dotyczy tylko tzw. patologii”
„To taka porządna rodzina – niemożliwe, by była tam przemoc”, „Oni oboje mają wyższe wykształcenie – nie mogli tego zrobić swojemu dziecku”…
Przemoc jest demokratyczna. Dotyka ludzi bez względu na wiek, wykształcenie, płeć czy rasę. Spychanie jej do środowisk, z którymi nie mamy najczęściej kontaktu ma Nas ochraniać. Ma dawać złudny psychologiczny parasol, że Nas to nie dotyczy i możemy czuć się bezpiecznie.
Przyjęcie tego faktu, może uczulić i „otworzyć oczy” na osoby krzywdzone w tzw.: „dobrych domach”, dając im tym samym szansę na poprawę sytuacji.
„Przemoc to bicie”
Przekonanie to ogranicza przemoc tylko do bicia. Wiadomo jednak, że przemoc fizyczna jest tylko jedną z form krzywdzenia. Z badań przeprowadzonych w ostatnich latach wynika, że najczęściej występującą formą przemocy domowej jest przemoc psychiczna. Większość osób doznających przemocy mówi, że to właśnie ta forma jest szczególnie dolegliwa i bolesna.
Okazuje się, że uderzenie często łatwiej znieść, niż upokorzenie, krytyczne oceny oraz przykre
i głęboko raniące słowa. Specyfiką przemocy psychicznej jest to, że pozostawia ślady w obszarze funkcjonowania psychicznego człowieka. Prawo więc, które jest oparte na wymiernych i konkretnych dowodach, często w niewielkim stopniu może pomóc osobie krzywdzonej w ten sposób.
„Powinnaś/ powinieneś się wstydzić”
„To wszystko twoja wina – powinnaś się wstydzić”, „Twoja rodzina – świadczy o tobie”, „Kobieta jest strażniczką domowego ogniska”, „Widocznie nie dosyć się starałeś” i jeszcze wiele, wiele innych.
Za przemoc ZAWSZE odpowiada sprawca – niezależnie od tego, co robiła, czy jak się zachowuje ofiara. W sprawach przemocy osoba słabsza, a taką jest ofiara – nie ma żadnych szans. Po rozważeniu dysproporcji sił – nikt by nie miał To nie jest żadna wina osoby doznającej przemocy i nie ma ona czego się wstydzić. Po prostu – tak się złożyło, że spotkała na swojej drodze sprawcę przemocy….
